اثر توان بخشی شناختی بر کاهش سوگیری توجه به محرک های ترسناک در نوجوانان دارای اختلال استرس پس از سانحه

اهداف: اختلال استرس پس از سانحه، یکی از انواع اختلالات اضطرابی است که در پاسخ به وحشت زدگی کلی در سانحه ای که حیات فرد را تهدید می نماید، شکل می گیرد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر توان بخشی شناختی بر سوگیری توجه نسبت به محرک های ترسناک در افراد دارای علایم نشانگان اختلال استرس پس از سانحه بود. مواد و روش ها: در این مطالعه شبه آزمایشی در سال 1392، 15 نفر از نوجوانان عراقی دارای نشانه­های اختلال استرس پس از سانحه با دامنه سنی 15 تا 19 سال به روش نمونه گیری تصادفی دردسترس انتخاب شدند. گروه نمونه در 12جلسه تحت برنامه توان بخشی شناختی قرار گرفتند. برای بررسی تاثیر برنامه توان بخشی شناختی از آزمون دات پروب استفاده شد. نتایج با استفاده از آزمون tوابسته مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نوجوانان دارای اختلال استرس پس از سانحه بعد از اجرای برنامه توان بخشی شناختی، تفاوت معنی داری را در زمان واکنش نشان دادند (001/0=p)، اما در تعداد پاسخ های درست مرتبط و غیرمرتبط، قبل و بعد از مداخله، تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: توان بخشی شناختی، روشی موثر بر کاهش سوگیری توجه به محرک های ترسناک در افراد دارای اختلال استرس پس از سانحه است.